Incredible India

Dag Volgers

Even weinig gelegenheid gehad voor internet, maar hier ben ik weer. Bedankt voor alle reacties en de complimenten over mijn schrijfstijl. Nu ik geen onderwijs meer schrijf leef ik me hier op uit. Het is al bijna 2 weken geleden dat we in Assam aankwamen en wel in de hoofdstad Guawati. Daar was een treinreis aan vooraf gegaan van 10 uur. Doordat de trein bij vertrek echter meer dan 10 uur vertraging had reisden we overdag i.p.v  s nachts. De hele nacht op het station zitten wachten; iedere keer werd de vertraging met 2 uur verlengd. Het was geen pretje ! Het station leeft in de nacht; heel veel mensen liggen op een doekje op hun bagage te slapen.(vroeger kookten ze ook hun potje en woonden er) De hele nacht komen er treinen aan en vertrekken en dit wordt in 4-voud keihard omgeroepen. Maar om 6 uur s morgens konden we alsnog plaatsnemen op ons slaapbankje compleet met beddegoed. Ook een hotel vinden kostte even wat moeite. Vakantie is zwaar!!

Guawati is een echte grote Indiase stad: Druk, smerig en stoffig, maar ligt aan de Brahmaputra rivier. Prachtig. Op sommige plaatsen zo breed dat je de overkant  niet kunt zien.Deze rivier stroomt later in de Ganges en vormt de delta in Bangladesh waar zoveel overstromingen zijn in het regenseizoen.En nu is het verder echt tropisch. Warm maar goed te hebben. We hebben de groene plaatsen opgezocht, toeristisch is er niet veel te beleven verder.

Assam is nog niet erg toeristisch. Het is lang gesloten geweest en de ligging is ook in het uiterste oostelijk puntje van India. Om het ons gemakkelijk te maken hebben we een tour geboekt naar een nationaal (wild)park Kaziranga. Dit staat op de werelderfgoedlijst.. En op maandagmorgen zaten we om 5.15 uur op een olifant om neushoorns te spotten. (het moet niet gekker worden). Hier hebben we ook een paar dorpjes bezocht. De mensen die er wonen heten "missing people"  en wonen in bamboehutten op palen. Ze leven nog volledig van hun rijstveldjes en een beetje vee en visvangst. De vrouwen hebben een weefgetouw en pletten rijst. Natuurlijk zorgen we wel voor opschudding in het dorp. Werkelijk prachtig landschap, ik kan er geen genoeg van krijgen. Rijstvelden zover je kunt kijken, theeplantages, kokospalmen en bananenbomen en nog veel meer. Veel poelen waar allerlei vogels zitten waar ik geen verstand van heb. Het roept herinneringen op aan andere reizen die we gemaakt hebben.

Afgelopen dagen zijn we in het grootste riviereiland in de Brahmaputra geweest. (Majuli).Met de veerdienst in 1 1/2 uur naartoe gevaren. Mooi tochtje op het dek doorgebracht. Maar gelukkig is alles goed gegaan, want als je zag hoe vol die boot was!!! Maar " this is India" zeggen we dan vaak. Of " incredible India" wat de slogan is van het nationaal bureau voor toerisme van India. We gebruiken het vaak ironisch voor alles wat in onze ogen vreemd, inefficient, irritant is. Zoals bijvoorbeeld dat wij altijd voor een entreekaartje voor toeristische dingen het 10 voudige moeten betalen dan de Indiase toeristen.( dan kost het nog niks hoor). Sommige Indiase mensen vinden het ook raar.

Majuli is heel relaxed. Er zijn diverse Hindoeistische kloosters waar we een stuk van de dienst hebben meegemaakt. We vinden het lang zo indrukwekkend niet als de boedhistische. Ook de bouw van de tempels is niet mooi in onze ogen. Met alle respect doet het allemaal nogal kitscherig en lawaaig aan. We snappen er natuurlijk te weing van. Het eiland heeft prachtige natuur en hier hebben we een dagje gefietst. Ondanks de oncomfortabele Indiase fietsen en de slechte wegen hebben we genoten van rust, natuur en de mensen natuurlijk. Je moet iets over hebben voor een mooie reis!!! Ook hier weer dorpen bezocht van een andere stam die in bamboehutten leven op een tamelijk primitieve manier.De dag dat we hier aankwamen was het " Diwali " Een viering van een bepaald verhaal uit de Ramayana ( heilig boek). Het leek op een combinatie van kerst en oud en nieuw. Overal op hekken en bij de huizen en winkeltjes stonden olielampjes en kaarsjes. En bij de deuren gekapte bananenbomen waar ze kaarsjes en olielampjes in geplaatst hadden. Om 5 uur is het pikkedonker en dat was een prachtig gezicht. Ondertussen knallend vuurwerk. Ze doen dan ook een viering in de tempel. Hier is de godin  'Kali" populair. Ik snap niet wat ze eraan vinden. Ze wordt afgebeeld met een van woede vertrokken blauw gezicht met een grote rode tong uit de mond hangend. En dan wordt er flink op de trommels en cimbalen geslagen en met bellen geklingeld. Oorverdovend. Anders dan bij ons in de kerk. We worden wel altijd vriendelijk uitgenodigd om binnen te komen.

En nu hebben we gehoord dat Nagaland open is. Dat was nog een oude droom om deze staat met zijn vele stammen te bezoeken. Dus hebben we ons reisschema omgezet en gaan daar nog een week heen.

Het is een lang verhaal geworden, maar nu was er tijd en gelegenheid.